در اداره های ما، بی‌کاری، کم کاری و رشوه خواری وجود دارد. معلوم است کسی که رشوه بخورد یا در اداره، کم کاری و بدکاری داشته باشد، درآمد او حرام است و دختر و پسر او در اثر لقمه حرام، دچار بی‌عفّتی می شوند و بدتر اینکه، بی‌عفّتی نزد آنان، تبدیل به ارزش می شود؛ با مسجد و معنویات سر و کار ندارند و روحانیت را خرافت می دانند، شبانه روز مشغول تلفن همراه خود هستند که برای برخی جوانان، خانه شیطان شده است.
 بی تردید یکی از عوامل مؤثر در روح و جسم انسان تغذیه است ،تا آنجا که خداوند نیز سفارش به تغزیه حلال کرده است آنجا که می فرماید« فَلْیَنظُرِ الاِْنسَـنُ إِلَی طَعَامِهِ» (عبس/24) یعنی انسان هنگامی که می خواهد غذایی را بخورد، ابتدا دقیقاً باید در آن بنگرد که چه چیزی را می خواهد بخورد؟ آیا برای روح و جانش مفید است یا مضرّ ؟ حلال است یا حرام ... در جای دیگر نیز می فرماید: «.. .کُلُوا مِنَ الطَّیِّبَـتِ وَ اعْمَلُوا صَــلِحًا... » (مؤمنون/51) از غذاهای پاکیزه بخورید و عمل صالح انجام دهید». برخی از مفسران معتقدند ذکر این دو (خوردن غذای پاک و انجام عمل صالح ) پشت سر یکدیگر دلیل بر وجود یک نوع ارتباط بین آن دو است و اشاره به این است که غذاهای مختلف آثار اخلاقی متفاوتی دارد ، غذای حلال و پاک ، روح را پاک می کند و سرچشمه عمل صالح می شود ، و غذای حرام و ناپاک روح و جان را تیره و زمینه اعمال ناصالح را فراهم می گرداند ; در مورد آثار وضعی تغذیه (حلال و حرام ) فرقی بین مسلمان و غیر مسلمان نیست .( پرسشها و پاسخ های مذهبی آیة الله مکارم شیرازی و آیة الله جعفر سبحانی) کسب حلال به نوعی از فعالیت اقتصادی گفته می شود که در چهار چوب قوانین اسلامی و شرعی انجام می شود و مهمترین خصوصیت آن نفع خود انسان چه از لحاظ مادی و چه از لحاظ معنوی و از طرفی رعایت کردن حق الناس می باشد. این سخن گرچه به آسانی گفته می شود اما در مقام عمل بسیار سخت است تا جائی که در بعضی روایات ائمه طاهرین ـ علیهم السلام ـ تلاش برای بدست آوردن روزی حلال را از شمشیر زدن در میدان جنگ سخت تر شمرده اند.[1] |
کلمات کلیدی:
